Terug naar de bult

"Ik wil terug naar de bult, heel onverhuld, zoek ik de weg naar de bult". Zo gaan we op weg. Na zaterdag avond op chique te hebben gedineerd bij de tent van de plaatselijke botenclub ‘Commodore’. Jakobsschelpen en carpaccio van gerookte zalm als voorgerecht. Scampi”s en zeeduivel als hoofdgerecht en Bananasplit en kaasplankje als nagerecht, vergezeld van een goede Rosé. De laatste Kuna”s zijn goed besteed. 

Hoewel we vier uur lang opwekkingsnummers draaien en de afgelopen weken diverse keren kerken hebben bezocht en zelfs kaarsjes hebben gebrand, rust er geen zegen op de zondagsreis deze keer. Thanks to, tolpoortjes, Zagreb, tolpoortjes, douane 1, douane 2 en wegopbrekingen, doen we meer dan zes uur over een stukje van nog geen 300km. We stoppen bij een bult aan de rand van Maribor. Een heus skigebied.

Als we de volgende dag de stad verkennen is onze bult geluk waarschijnlijk op. De band van de fiets gaat lek door de slechte paden vol steentjes. De fietsen waren dit jaar geen gelukkige keuze. En ook hier hebben we nog wel twee kerken bekeken. (Maar ik weet wat de catechismus zegt; ‘niet uit bijgelovigheid ‘;) De Franciscaner met een beeld van St Rocha (heilige van de camino Nort) en de dom uit de 12e eeuw met zijn prachtige glas en lood raam. Op het plein bij de dom voor het prachtig groene postkantoor en de gele universiteitsgebouwen maken we van de fontein gebruik om de band te plakken. De poging mislukt waardoor we zeven kilometer met de fiets aan de hand ook de minder mooie delen van Maribor kunnen bewonderen. Halverwege zit wel een groot winkelcentrum waar we, vanwege de airco, indoor picknicken met watermeloen en drinken.

Net als in Nederland hebben ook wij de hele vakantie meer dan 30 graden overdag en meer dan 26 graden ‘s nacht. ‘Klieven’ gaat vanzelf en het is een behoorlijke uitdaging om op een voor ons smal bed zo te liggen dat je geen last van elkaar hebt. Maar hier tussen de bergen is het ‘s nacht MAAR 20 graden. Wat een verademing. We trekken zelfs het laken over ons heen. 

Overdag is het wel 30+ en het valt niet mee als we de volgende dag de bult opgaan en een bergwandeling doen. We gaan met de kabelbaan naar boven en lopen naar beneden. Het wandelpad blijkt de zwarte piste te zijn, dus zo steil als maar kan. Ondertussen komen de mountainbikers ons voorbij gesjeesd. Maar na bijna drie uur dalen, halen Laus, wandelstok en ik, bijna uitgedroogd, dan toch de finish. 

En nu, ‘s avonds, begint het te rommelen, te donderen en te bliksemen. Tijd dat we doorrijden. We sluiten een prachtige vakantie af. Morgen nog even op bezoek bij zwager en schoonzus, Jan en Natascha en hun kinderen in Hinterberg Oosterrijk.  We hoorden dat Jan de kost al klaar had. Met een buk vol kost, richting DE Bult! 

Ps: de laatste blog alweer. Bedankt voor het lezen en wie weet, tot een volgende keer.