Op chique

Wat zijn we minder dan Frans Jozef en keizerin Sisi? We flaneren langs de Lungomare boulevard in Opatija. Het favoriete winterverblijf van de Habsburgse Royals, toentertijd.
Officieel heet de 12 kilometer lange boulevard de Keizer Frans Jozef de eerste wandelpromenade. En is al in 1889 aangelegd. Opatija werd tot kuuroord verklaard vanwege het milde micro klimaat in de winter. En alle Europese adel die klaar was me skiën in Sankt Moritz, toog naar Kvarner baai om op te warmen.
Het wandelpad loopt prachtig langs de zee en is in de rotsen uitgehouwen. Vrijwel helemaal vlak. Langs het pad staan de paleizen uit die tijd, met weelderige tuinen en prielen. Sommigen zijn mooi gerestaureerd andere nog verwaarloosd. Maar zoals alles in dit land wordt de ontwikkeling voortvarend aangepakt en verschijnen her en der de meest moderne hotels. Gelukkig niet van die betonblokken maar qua architectuur, redelijk in harmonie met de omgeving.
Verder vind je continu kleine kiezel strandjes en overal zitten badgasten onder de bogen of tussen de rotsen of op betonplateaus. Het water is uitnodigend en tijdens de twee dagen dat we het pad, op en neer, lopen, neemt Laus regelmatig een duik.
Het pad begint officieel in Volosko, een rustig vissersplaatsje waar we, na een wandeling van een kilometer of zeven, een heerlijke lunch genieten met echt verse gegrilde vis. De terugweg is wel wat lastiger met een volle buik. Maar gelukkig is de promenade zo aangelegd dat je ‘s middag bijna altijd in de schaduw loopt. De adelijke jonkvrouwen mochten natuurlijk niet te bruin worden.
Daarna kom je in Opatija, een plaats die hard op weg is om weer de mondaine badplaats van welleer te worden getuige de nieuwe chique beachclubs.
Het pad eindigt bij de kapel in Lozan. Een leuk authentiek plaatsje.
Iets uit het midden van het wandelpad ligt onze camping. Waarschijnlijk vroeger een prachtige camping. Nu verwaarloosd. Het sanitair dateert nog van de Habsburgse periode en is vreselijk achterhaald (zelfs nog Franse sta toiletten) douches lopen slecht af, gras is nergens gemaaid. Alleen de prijzen zijn modern. Vanwege de locatie blijven we, en dat denken er meer. Er blijft een leuke mix van tentkampeerders, busjes mensen, toeristen met kleine campers en caravans over. Allemaal met een ‘we maken er voor die paar dagen maar het beste van’ mentaliteit.
Zo worden we ‘s morgens tijdens het ontbijt verblijd met opwekkingslied gezongen door de Duitse variant van Gert en Hermien. En ‘s avonds tokkelt een rasta kampeerder nog wat op zijn gitaar. Om half elf gaan de lichten uit en is het stil en rustig.
Zo nemen we, al flanerend in deze chique omgeving, afscheid van het mooie maar ook drukke Kroatië. Morgen gaan we verder noordwaarts richting Maribor (Slovenië).