Plaatjes

Hangend met mijn armen aan een boomtak, voeten in de kano en mijn kont tussen wal en schip in het water. Het is een leuk plaatje volgens Laus die in een deuk ligt. 

Het was ook zo’n beetje het enerverendste van die dag. Geen kanotocht over stroomversnellingen zoals we gewend zijn van vroeger maar rustig peddelen langs de rivierrand. De hoge wanden van de bergkloof aan weerszijde van de rivier en aan de oever niets dan bomen, riet en biezen. Daartussen wilden we even aanleggen. 

Rust en zen ‘all over the place’. Gelukkig wist ik dat er drie km stroomopwaarts een goed restaurant moest zijn. En daar werden inderdaad wat meer zintuigen geprikkeld. Een lekkere lunch met naast ons aan het tafeltje een pater in gezelschap van drie nonnen, die zich zo kostelijk vermaakten dat de pater op een gegeven moment zelfs “domino, dominus” begon te zingen. Weer een leuk tafereel.

De laatste dag in Omis, dan toch maar een stranddag. Even dacht ik dat ik in een Jan van Halsteren puzzel was beland. Zo’n grappig plaatje. Zoveel soorten mensen met zoveel verschillende uitdossingen, al hoe weinig ze ook aan hebben. Mannen met veel te hoog opgehaalde broeken of juist in een mini slip om hun goede proporties maar aan een ieder te tonen. Vrouwen in alle soorten en maten met min of meer passende badkleding. De zestigplus vrouwen in te kleine bikini met hun opgepimpte tietjes en gevulde lippen en rimpels, die rondlopen alsof ze nog iedere vent aan de haak kunnen slaan. Je kijkt je ogen uit. Ik kom dan ook niet zo vaak op een strand om te zwemmen of te zonnen. Bomen en een boek zijn minimale voorwaarden wil ik mij er een dag voor zetten. Dat laatste lukt hier wel, de meeste stranden hebben achter het strand wel een rij bomen. En zo lig ik, die dag, mijn ogen uit te kijken. Wat mij nog het meest verbaast zijn de talloze tattoos die langskomen. Iedere jongen of meisje, met een identiteitscrisis moet tegenwoordig zijn lijf laten volkalken  met diverse plaatjes om zich maar te kunnen onderscheiden van de rest. Begrijp me goed, een tattoo bij een stoere visserman kan ik heus wel waarderen, maar dit modeverschijnsel vind ik soms zo zonde van de mooie schepping.

De volgende dag rijden we verder over de kustweg. Daar zou je ook een cartoon van kunnen tekenen. Diverse soorten auto’s, campers, caravans, vrachtwagens met tussen door laverend motoren, scooters en een enkele fietsers met doodsverachting. Langs de kant van de weg staan auto’s geparkeerd van strandgangers of staan er talloze fruitstalletjes met ‘natural products’.  De bergen, voor ons, links en de zee rechts. En de uitzichten onderweg over de Adriatische zee met de talloze eilanden daarin, geweldig. Gewoon een plaatje!