Free

We zijn omringd door 'free spirits' op de camperplaats bij Contis. Een dorpje, eigenlijk niet meer dan een strandopgang met wat houten beach style huizen aan de Atlantische kust midden in Les Landes. De generatie dertigers met twee kleine kinderen, die hun vrije leven moeilijk op kunnen geven, is hier neergestreken in hun vintage busjes. Hipsterbaarden en surfdudes alom. Vermoeide, toch stiekem wel, vaak hoogopgeleide, carrière vrouwen die moeite doen om er nonchalant toch goed uit te zien en leuk te zijn. Kinderen in outdoor merkkleren die heerlijk smerig zijn. Het geeft een relaxte sfeer. Ze reizen veelal in groepjes van twee of drie busjes.
De busjes hebben meestal geen wc of douche en de camperapp belooft er op deze plaats één, dat trekt aan. Helaas is de douche koud en de franse wc al jaren niet schoongemaakt. Maar het lijkt hen niet te deren. In de rij voor de wc vinden leuke internationale ontmoetingen plaats en iedereen heeft alle tijd. Relax, is het adagium wat deze subcultuur lijkt te verbinden. 
Het is een kleurige, fleurige aanblik al die ouderwetse busjes, hangmatten en waslijntjes met groezelige kleding. En iedereen is vriendelijk en groet elkaar.
Het leuke is dat ze hier, de hen gesponsorde generatie 'ouders' weer tegenkomen, in hun wat luxere campers. Die dachten eindelijk hun kroost goed geoutilleerd achter te kunnen laten en tijd voor henzelf te hebben. Maar ook daar gaan de busjes-mensen cool mee om, meewarig glimlachend om zoveel behoefte aan comfort en luxe.
Vanmorgen regende het en dat was de druppel om de camping in Pyla te verlaten. "Ik heb geen goed gevoel bij deze camping" had Laus al een paar keer gezegd en hij bevestigde daarmee mijn idee. Geen goede 'vibe'. Vrijheid blijheid dus besluiten we te gaan en de wind blaast ons naar Contis. Even later verruimen we onze geest door de opwekkende geuren van het pijnbomen bos waar we doorheen fietsen. "Zo hoort een bos te ruiken" aldus mijn in het bos opgegroeide man. In Mimizan-plage, een toeristisch dorpje verderop, waar de ijsjes vijf euro kosten, lopen we met de blote voeten door het azuurblauwe water van de brullende oceaan. Terug in ons urban-jungle-camper dorp, hangen we onze (van Rick en Christine gekregen) hangmat op tussen twee bomen. En waarachtig, de knoop houdt het in één keer! Schommelend met de langzaam zakkende zon in mijn gezicht, typ ik mijn blog. Ik voel mijn 'mojo' weer terugkomen, goede 'vibe' hier, I feel free!