Zondag

De zon komt op en maakt de morgen wakker. En tovert daarmee een dankbare glimlach op onze lippen. We genieten van de zon, de omgeving en van elkaar. We lopen langs het strand met uitzicht op 'dune du Pyla'. We fietsen vele kilometers langs het 'baissin d'Archacon', een inham van de oceaan waar de zee rustiger is en uitnodigt tot recreatie. 
Er staan mooie oudere villa's in een bosrijke omgeving. Les Landes is beroemd om zijn bossen. De naaldbomen verspreiden een heerlijke geur. Iedereen die hier woont is binnen 500 meter van het strand vandaan. Het strand zelf is hier niet super breed, maar ervoor is een park aangelegd waar ook gerecreëerd wordt. In het park gescheiden fiets- en wandelpaden. 
Fransen kunnen prachtige wandelroutes uitzetten maar kunnen ook mooie fietsroutes aanleggen. Waarbij fietspaden ook echt fietspaden zijn, continu gemarkeerd met een fietsje en aparte borden. 
Nergens zien we schreeuwerige strandtenten. Wel een paar haventjes met veel pleziervaart. 
We lopen langs het water, lunchen op het strand met een stuk hartige taart en een meloen. Sap langs de kin. IJsje op de terugweg. We zwichten voor een 'poulet roti grande' en verorberen die bij de camper.
Deze vakantie hebben we als ritueel iedere dag samen een pelgrimslied uit het nieuwste liedboek te lezen, werkelijk hele mooie poëtische liederen passeren de revue. We  luisteren ook de melodie, maar die zijn niet altijd makkelijk, jammer genoeg. Vandaag konden we het lied echter meezingen: 416 "Ga met God en hij zal met je zijn, jou nabij op al je wegen".
Even slikken. Het doet me denken aan Ome Lub, we zongen het bij zijn begrafenis. Hij en tante Alie waren ons back-up gezin. Als er thuis wat was of onze ouders waren op vakantie waren we daar altijd welkom, soms wel voor meer dan zes weken achter elkaar. Het was zo gewoon, dat ik pas veel later besefte hoe bijzonder dat was. Ome Lub, later gekluisterd aan zijn stoel voor het raam kijkend over de Boulevard. Altijd zwaaien en als ik per ongeluk onder kerktijd passeerde een waarschuwende vinger. Ome Lub hield van verhalen en tante Alie kent gelukkig heel veel verhalen, vooral van vroeger. Hij was één van de redenen dat ik reisblogs ben gaan schrijven. Even laten weten hoe het gaat, even een verhaaltje. 
We ruimen op en pakken de vlieger. Nog even naar het duin. Zalig zo'n zondag.