My lighthouse

In een vissersdorp 200 meter van de vuurtoren staat een leuk huis, daar wonen wij de laatste 31/2 jaar met veel plezier. In een stranddorp 200 meter van de vuurtoren, staat ons tweede huis, de camper, en we staan er nu twee dagen met veel plezier.
Wat is dat toch, die innerlijke drive. Die je telkens naar hetzelfde stuurt. Altijd weer naar zee, altijd speurend naar vuurtorens.
Hier in Les Landes staan er maar twee. Waarvan de eerste in Contis, een blauw wit schuin- gestreepte, vlak bij de camperplaats. Vanmorgen hebben we hem beklommen. 183 treden omhoog en vandaar een uitzicht over de onmetelijke oceaan en een onmetelijke zee van groene bomen, gescheiden door een duinenrij. Gek dat je hier een half uur in de rij gaat staan om de toren te mogen beklimmen terwijl Laus op Urk, nog nooit op de vuurtoren is geweest.
Het lied; My  Lighthouse van Rend Collective, zoemt de hele dag alweer door mijn hoofd. Je hoort het lied nu overal. De kleine kinderen leren hem al op school en die hoor je ook regelmatig uithalen; save to sho-o-o-o-o-o-ore. Een vuurtoren als symbool van houvast, richtingwijzer, bron van licht. Baken van rust, richtpunt bij storm en noodweer. Mooi om aan (jonge) mensen mee te geven. Soms is echter de vuurtoren, hoewel hoog, niet te zien.  Dan wil dat niet zeggen dat hij er ook niet is.  Als je bijvoorbeeld bij ons de straat inloopt of je staat onder aan 'de slikhoogte' ben je erg dichtbij maar je ziet hem niet. Dan moet je dus gewoon in vol vertrouwen, moedig doorlopen en dan doemt hij zo ineens weer levensgroot voor je op. Dat beeld geeft mij rust als ik het allemaal wat minder ervaar op de levenszee.
Die drive naar zee, zand en zout op mijn huid, een zilte zoen, wat is dat toch? Ik vermoed dat meer Urkers daar last van hebben. Hoewel wij echt wel van steden, bossen en bergen kunnen genieten, leven we beide net iets meer op bij het zien van een woeste branding, een zandstrand en af en toe wat ruige rotsen. Die laatste zijn hier niet, maar we gaan morgen weer wat zuidelijker richting de Pyreneeën, dan komen we ze vast tegen. Zon, zee, strand, bergen en misschien wel het zicht op een vuurtoren. We zijn weer save to shore..