Le mecanicien

Daar komt hij aangescheurd, 'le mecanicien'. In zijn blauwe overall met zwarte smeervlekken. Donkere kop haar, donkere ogen en twee rechterhanden! (Zal ik cola aanbieden?) Hij tilt de zware krik uit de achterklep en 1,2, 3 de camper wordt gelift. Met zijn lange moersleutels draait hij met gemak de zware moeren los. Hij pakt de grote camperband in zijn sterke armen en zijn vakkundige ogen inspecteren de buitenkant. 'Ha, c'est la valve!  Reparer?' Een half uurtje later volgt hetzelfde ritueel in omgekeerde volgorde, en ons probleem 'pneu crevé c'est passer!' 
We zijn gestrand in Pierrefonds. Toen we Parijs voorbij waren zochten we een leuk plaatsje om te overnachten. Dit plaatsje beloofde een kasteel en een riviertje. We zetten de camper neer en toen zag ik het al. De band leeg. Nu duurt de ontkenningsfase bij mijn man meestal wat langer. Maar na een rondje door het prachtige dorpje kon hij er niet langer omheen. Een lekke band.
Zuchtend gereedschap bij elkaar gezocht. En gestart. Al snel kwam een Franse mede camperaar helpen. Nog meer gereedschap, nog meer linkerhanden. En hoeveel zuchten er ook gelost werden, er gestreden en gedraaid werd. Niks meer dan wat half losgedraaide moeren verder gekomen. Geen van de twee krikken was toereikend, de vloerplaat bezweek. Gelukkig werd het donker en moesten de pogingen gestaakt.
Na overleg met de ANWB, de volgende morgen vroeg naar de plaatselijke garage en daar ontmoette ik mijn 'mecanicien'.
Geholpen nemen afscheid van de man en zijn prachtige dorp. Een geweldig chateau pronkt bovenop de heuvel. Het bestaat al sinds 1300. En ligt aan de rand van één van de drie grootste oerbossen in Frankrijk. De edelen uit Parijs konden hier zo lekker jagen door de eeuwen heen. Het toen wat vervallen chateau is door Marie-Antoinette zelf voor een schamele 5 miljoen frank laten restaureren in Versailles stijl. Toen het door de revolutie in Parijs te heet onder de voeten werd en ze ernaar toe zou vluchten, werden zij en haar man Lodewijk, tegengehouden door het gepeupel. Het werd bestemming Bastille en daarna Guillotine. 
In WO1, is er in dit gebied tussen de rivieren Oinse en Ainse vreselijk gevochten. De chateau's en herenhuizen in Pierrefonds dienden toen als repatriëringsgebied en honderden jonge soldaten lagen hier in de ingerichte hospitalen te sterven of te herstellen. 160.000 jonge jongens zijn alleen al in dit gebied omgekomen. Zij gingen naar de eeuwige jachtvelden. 
In een treinwagon midden in het bos, heeft Duitsland toen het capitulatie-verdrag getekend. Een paar jaar later in WOII, liet Hitler dezelfde wagon weer neerzetten en kwam hij persoonlijk om het capitulatie- verdrag door Frankrijk te laten tekenen. Boordevol geschiedenis dus dat dorp.
Maar voor mij blijft Pierrefonds het dorp van de geschiedenis van de camperredder, 'le Mecanicien'.