Morgen weer een dag....

"Tomorrow is another day" zegt de vriendelijke wat oudere medekampeerder, als we ieders ons weegs gaan. We hebben elkaar ontmoet op het terrasje voor de kleine campingwinkel annex speelhal annex koffiecorner. De stadscamping (muncipal) van Beaugency waar de wind ons heen heeft geblazen, ligt prachtig naast een eeuwen oude brug aan de rivier de Loire. Een oude  wat rommelige goedkope camping, met ouderwetse maar schoon sanitair, ruime plaatsen, elektriciteit en ......free wifi. Tenminste bij de winkel en de receptie, als de inloggegevens het doen. En die doen het dus niet. En omdat ik de blog op de ipad maak, kan ik hem niet posten. Ik besluit de oudere man te vragen of het hem is gelukt verbinding te krijgen, maar eigenlijk weet ik het antwoord al. Hij zit patience te spelen op zijn pad. Ook niet dus. Er volgt wel een geanimeerd gesprek in het Frans-Engels-Duits. Ze komen uit Zwitserland en fietsen langs de Loire. Al een paar weken onderweg, relaxt to the max! Vandaag maar geen wifi, morgen beter.
Ook wij zullen gaan fietsen langs de Loire. Na een ouderwets kampeer-ontbijtje met baquette, jus en koffie, gaan we opperdan. We hadden een plan, een route uitgestippeld. We volgen het aangegeven fietsje, maar rijden dan van de Loire af. "Volgende weg rechts, dan komen we wel weer op het goede fietspad", roep ik. We komen inderdaad op een pad, een wandelpad. Waren we maar te halve gekeerd! Maar nee, "als we nu dit paadje met de fiets aan de hand, aflopen, dan komen we vast wel weer op een fietspad". Zo gezegd is nog niet zo gedaan. En zo dwaalde we ten hele.  In Frankrijk zijn wandelpaden, echt wandelpaden, inclusief boomstronken, hellingen, geweer patronen, stenen, distels en dorens. Twee kilometer geploeter verder, twee lekke banden. Wel een beter weggetje, door het koren, gevonden maar nu verplicht wandelen. In mijn beste Frans vraag ik een voorbijganger in een bedrijfsauto, "connaissez vous un reperateur de velo?" "Je suis electricien!" Antwoord hij. Afijn, verder dan het wijzen van de supermarkt drie kilometer verderop, komt hij niet. Bij een garage zijn ze zo vriendelijk om mijn banden op te pompen. KABOEM, de band ploft uit elkaar. Ze schrikken er zelf ook van. Ze leggen vriendelijk uit waar de dichtstbijzijnde fietsenmaker is. Vier kilometer, terug naar Beaugency, waar we vandaan kwamen. Laus besluit terug te fietsen en de camper op te halen. Een uurtje later hebben we de fietsenmaker gevonden. Dat wil zeggen, zijn winkel. De man is tussen half één en half drie aan het lunchen, en het is twee minuten over half één.
Van de nood een deugd maken, heet zoiets geloof ik. We slenteren op ons gemak door het mooie plaatsje met zijn chateau en mooie dom. Waar Jeane d'Arc persoonlijk nog de Engelsen heeft verdreven en koning Lodewijk de XVI nog is getrouwd. Het glas en lood is heel kleurig en geweldig gerestaureerd na de bombardementen in WOII. Het restaurantje l'idee brengt ons op het goede idee om een 'plat du jour' te bestellen. En even later spoelen we een heerlijke, goed gare, lamsbout weg met een karafje rosé, gevolgd door een ijsje met aardbeien als dessert.  Om twee minuten over half drie, zien we de fietsenmaker al zuchtend kijken naar de voor zijn deur geparkeerde fiets. Oh la la, een kettingkast, moeilijk, moeilijk. En hij is maar alleen. Morgenochtend elf uur is het beste wat hij kan doen. 
Ok, t'is niet anders. Voor de rest vandaag dan maar een campingdag. Relaxen to the max. Morgen weer een dag.