De (voet) bal is rond

Olé, olé, Kroe-atski, kroeatski! In het centrum van Zadar is het één groot feest.  Luid toeterend en schreeuwend rijden de auto’s door de straten. Op de pleinen wordt massaal gezongen. Van groot tot klein loopt gekleed in een rood-wit dambord. En het is ‘s avonds kwart over acht. Kroatië heeft de wedstrijd VERLOREN. 

We zijn weer op weg met de camper. Zaterdag gedineerd in Duitsland, kort op een parkeerplaats geslapen in Oosterijk en om tien uur zitten we aan het ontbijt in Slovenië. Behalve dat de helft van de Duitse wegen is opgebroken hebben we weinig oponthoud gehad. Op naar Zadar. 

70 km voor Zagreb gaat het echter mis. Talloze Kroaten hebben bedacht dat ze de finale in eigen land willen bekijken. We komen in een file met auto’s, bussen, campers alle versiert met de Nederlandse vlag met een rood-wit dambord in de midden. Een half uur is het leuk maar dan nemen we toch een alternatieve route door Slovenië. De route door de bergen is prachtig, maar schiet niet op. We doen er minimaal drie uur langer over dan gepland. Uiteindelijk gaan we toch de grens over, en wat voor één! Een retro grenspost. Met echte douaniers, controle en slagbomen. ‘T bestaat nog!

Ondertussen zien we alleen nog groepen mensen, gekleed in rood-witte damborden, bij cafés met een bbq”s en grote tv-schermen. 

De beambten bij de tolpoortjes balen dat ze werken moeten en kijken met een schuin oog naar een mini tv. Zorgelijke blikken naarmate de tijd vordert. Wij vorderen ook lekker, nu we de weg alleen met wat buitenlanders moeten delen. En onder de wedstrijd komen we aan op de prachtige camperplaats bij Zadar. Niemand aanwezig bij de receptie, uit de aanwezige campers klinken voetbal geluiden.

De plek is naast een voormalige marmerfabriek. Waarschijnlijk in de oorlog failliet geraakt. Op het terrein heeft de eigenaar nu een camperplaats gerealiseerd. Al het sanitair is van marmer, zelfs het zwembadje is van marmer. De restpartijen zijn goed gerecycled.

We zwemmen en douchen even en gaan dan vlug op de fiets naar Zadar. De wedstrijd loopt op het einde en uit elk café horen we aanmoedigend gezang. Even later, als de wedstrijd is afgelopen worden we begroet door toeterende auto’s en talloze uitgelaten mensen. Ze zijn trots, trots als een pauw op hun jongens! Tweede van de wereld als klein land! Kroatië staat op de kaart! Het is feest, één groot feest, voor het hele gezin. De politie loopt door de menigte en heeft gezag. Feestvierders gaan voor ons aan de kant als we erdoor willen. Met verbazing sla ik dit on-Nederlandse tafereel gaande. Gebaseerd op reëele verwachtingen vooraf blijken de Kroaten grootse verliezers. Dat doen ze stukken beter dan de Nederlanders. 

Ondertussen aangekomen aan de beroemde kade van Zadar horen we af en toe, tussen het gezang door, de tonen van het zee-orgel en zien we samen met honderden anderen de zon als een rode ronde bal de zee inzakken.